Wierzyciel jest dysponentem postępowania egzekucyjnego, jego gospodarzem i decydentem. Zgodnie z art. 797 i 825 k.p.c. to wierzyciel określa, co komornik ma zająć (lub nie) i w jakim zakresie komornik może ograniczyć lub nawet umorzyć egzekucję (w przypadku dobrej woli wierzyciela). Warto jednak pamiętać, że czas na ugodowe postępowanie i negocjacje dłużnika z wierzycielem był przed zleceniem egzekucji komorniczej.

Wierzyciel ma prawo żądać od komornika skierowania egzekucji do całego majątku dłużnika, chyba, że treść tytułu wykonawczego brzmi inaczej (art. 803 k.p.c.). Zajęcie jest skuteczne z chwilą doręczenia bankowi jego odpisu. Wskazanie dokładnego numeru rachunku bankowego nie jest konieczne.

W ramach egzekucji z rachunku bankowego komornik zajmuje kwotę, która znajduje się w chwili doręczenia bankowi odpisu egzekucji. Zajęciu ulegają także przyszłe wpłaty, do momentu całkowitej realizacji egzekucji lub jej umorzenia. Komornik nie ma uprawnień do „blokowania rachunku”. W odpowiedzi na egzekucję bank może uruchomić wewnętrzne procedury, które ograniczają możliwość korzystania z przelewów internetowych, elektronicznych kart lub na rachunku pojawia się debet.